ازدواج بین‌ ادیان در مسیحیت: دیدگاه کتاب مقدس

ازدواج، پیوندی مقدس بوده که از دیرباز مورد توجه آموزه‌های دینی و فرهنگی قرار دارد. با کمرنگ شدن مرزهای جغرافیایی و فرهنگی، ازدواج بین ادیان مختلف به پدیده‌ای رایج تبدیل شده، که این امر به‌ویژه برای مسیحیان که کتاب مقدس را راهنمای زندگی خود می‌دانند، یک پرسش کلیدی را مطرح می‌کند: دیدگاه کتاب مقدس درباره ازدواج بین ادیان در مسیحیت چیست؟

برای پاسخ به این سوال، باید آموزه‌های عهد عتیق و عهد جدید را بررسی کنیم تا ببینیم آیا ازدواج با فردی از دین دیگر از نظر کتاب مقدس مجاز است یا خیر. این موضوع به دلیل تأثیر مستقیم بر زندگی مسیحیان و چگونگی پیروی آنان از تعالیم دینی، از اهمیت بالایی برخوردار است.

در این مقاله از پیدایش به بررسی این موضوع می‌پردازیم، با ما همراه باشید. علاوه بر این، برای آشنایی بیشتر با جنبه‌های دیگر آیین مسیحیت، می‌توانید به مقاله worship-christianity-comparing-sects-fa مراجعه کنید.

عهد عتیق و ممنوعیت ازدواج با غیرایمان‌داران

در عهد عتیق، به ویژه در کتب موسی، تاکید زیادی بر جدایی قوم اسرائیل از سایر اقوام بت‌ پرست وجود دارد. هدف از این جدایی، حفظ خلوص ایمانی و جلوگیری از آلوده شدن به بت‌ پرستی و اعمال غیراخلاقی بود. دستورات صریح در این زمینه را می‌توان در چندین بخش از کتاب مقدس یافت:

تثنیه ۷: ۳-۴

در اینجا، خداوند به قوم اسرائیل دستور می‌دهد که با اقوام ساکن در سرزمین موعود ازدواج نکنند:

“با ایشان وصلت منما؛ دخترت را به پسر ایشان مده و دختر ایشان را برای پسرت مگیر. زیرا فرزندانت را از پیرویِ من منحرف خواهند کرد تا خدایانِ غیر را عبادت کنند. آنگاه خشم خداوند بر شما افروخته شده، شما را به‌سرعت نابود خواهد ساخت. “

این آیات به وضوح نشان می‌دهند که دلیل اصلی ممنوعیت ازدواج، ترس از انحراف از ایمان به خداوند یگانه بود.

کتاب نحمیا ۱۳: ۲۳-۲۷

پس از بازگشت از اسارت بابلی، نحمیا به شدت با ازدواج‌های بین‌ ادیانی مخالفت می‌کند و آن را عامل اصلی انحرافات گذشته می‌داند: “در آن ایام، یهودیانی را دیدم که با زنان اَشدُودی، عَمّونی و موآبی ازدواج کرده بودند… آیا نمی‌دانید که این گناه سبب شد که سلیمان پادشاه اسرائیل گناه کند؟”

کتاب عزرا ۱۰: ۱۰-۱۱

عزرا، کاهن و کاتب، نیز با این ازدواج‌ها مقابله می‌کند و مردم را به جدایی از همسران غیرایمانی خود ترغیب می‌کند.

آنگاه عِزرای کاهن برخاسته، بدیشان گفت: «شما خیانت ورزیده‌اید. شما با گرفتن زنان بیگانه، بر تقصیر اسرائیل افزوده‌اید. پس اکنون نزد یهوه خدای پدران خویش اعتراف کرده، ارادۀ او را به جا آورید. خود را از اقوام این سرزمین و زنان اجنبی جدا سازید.»

این دستورات در عهد عتیق، عمدتاً در یک بستر تاریخی و فرهنگی خاص صادر شده‌اند که هدف آن، محافظت از قوم اسرائیل به عنوان «قوم برگزیده» خداوند و جلوگیری از آلوده شدن به شرک و بت‌ پرستی بود.

عهد جدید و آموزه‌های مسیحیت

در عهد جدید، با ورود به دوران جدیدی از ایمان و نجات از طریق عیسی مسیح، موضوع ازدواج با دیدگاهی متفاوت مطرح می‌شود. در این دوران، محدودیت‌های قومی دیگر مطرح نیستند و تمرکز اصلی بر ایمان به مسیح است. به آیات زیر توجه کنید:

دوم قرنتیان ۶: ۱۴

این آیه یکی از کلیدی‌ترین متون در این زمینه است:

“زیر یوغ ناموافق با بی‌ایمانان مروید، زیرا پارسایی و شرارت را چه پیوندی است و نور و ظلمت را چه رفاقتی؟”

اصطلاح «زیر یک یوغ» (yoked together) به یوغی اشاره دارد که دو حیوان، معمولاً گاو، را برای شخم زدن به هم متصل می‌کند. اگر یکی از حیوانات قوی و دیگری ضعیف باشد یا هر دو در یک جهت حرکت نکنند، شخم زدن غیرممکن خواهد بود.

این تصویر نمادین به وضوح نشان می‌دهد که ازدواج بین یک فرد مسیحی و یک فرد غیرمسیحی، به دلیل تفاوت در ارزش‌ها، باورها و اهداف نهایی، می‌تواند باعث ایجاد مشکلات و عدم هماهنگی در زندگی مشترک آن‌ها شود.

اول قرنتیان ۷: ۳۹

پولس رسول در این آیه به بیوه زن مسیحی می‌گوید:

“زن تا زمانی که شوهرش زنده است، به او بسته است. امّا اگر شوهرش درگذشت، آزاد است تا با هر که می‌خواهد ازدواج کند، البته فقط در خداوند.“

عبارت “در خداوند” به این معناست که همسر آینده باید یک فرد مسیحی باشد. این آیه به صورت صریح شرط ازدواج را ایمان مشترک بیان می‌کند.

اول قرنتیان ۷: ۱۲-۱۶

“به بقیه می‌گویم – من می‌گویم نه خداوند – که اگر برادری همسر بی‌ایمان دارد و آن زن حاضر است با او زندگی کند، آن برادر نباید زن خود را طلاق گوید. همچنین اگر زنی شوهر بی‌ایمان دارد و آن مرد حاضر است با او زندگی کند، آن زن نباید شوهر خود را طلاق گوید. زیرا شوهر بی‌ایمان به واسطۀ همسرش تقدیس می‌شود و زن بی‌ایمان به واسطۀ شوهرش. در غیر این صورت، فرزندان شما ناپاک می‌بودند؛ امّا چنین نیست، بلکه آنان مقدّسند. امّا اگر آن که بی‌ایمان است بخواهد جدا شود، بگذار چنین کند. در چنین وضعی شوهر یا زن مؤمن اجباری ندارد با او زندگی کند. ولی خدا ما را به صلح و آشتی خوانده است. زیرا ای زن، از کجا می‌دانی که باعث نجات شوهرت نخواهی شد؟ و ای مرد، از کجا می‌دانی که همسرت را نجات نخواهی داد؟”

در این بخش، پولس به افرادی می‌پردازد که در زمان ازدواج، غیرمسیحی بوده‌اند و سپس یکی از آنها ایمان آورده است. او می‌گوید که زن یا مرد مسیحی نباید همسر غیرمسیحی خود را طلاق دهد، مگر اینکه همسر غیرمسیحی خود تمایل به جدایی داشته باشد.

این آیات نشان می‌دهند که هدف از مسیحیت، جدایی خانواده‌ها نیست، بلکه تلاش برای حفظ خانواده و آوردن نجات به آنهاست. با این حال، این دستورالعمل برای ازدواج‌های موجود است، نه برای ازدواج‌های جدید.

دیدگاه کتاب مقدس درباره ازدواج بین ادیان در مسیحیت

با توجه به بررسی متون کتاب مقدس، می‌توان نتیجه گرفت که:

1. قاعده اصلی: در عهد جدید، مسیحیان به وضوح از ازدواج با افراد غیرمسیحی نهی شده‌اند. دلیل این نهی، نه نژادی یا فرهنگی، بلکه ایمانی است. هدف اصلی، حفظ ایمان و یکپارچگی خانواده در مسیح است. ازدواج یک فرد مسیحی با یک غیرمسیحی، می‌تواند چالش‌های جدی را در زمینه تربیت فرزندان، ارزش‌های خانوادگی، حضور در کلیسا و حتی نوع نگاه به مسائل زندگی ایجاد کند.
2. یکپارچگی و هماهنگی: ازدواج، یک اتحاد عمیق روحی و جسمانی است. کتاب مقدس بر این باور است که موفقیت یک ازدواج، مستلزم یک “یوغ برابر” و یک “ایمان مشترک” است. وقتی دو نفر از یک ایمان برخوردارند، یکدیگر را در زندگی ایمانی خود تقویت و می‌توانند در کنار هم رشد روحانی کنند.
3. تربیت فرزندان: یکی از مهم‌ترین دلایل ممنوعیت ازدواج‌ بین‌ ادیان در مسیحیت، تربیت فرزندان است. وقتی والدین دارای باورهای متفاوتی هستند، ممکن است فرزندان در سردرگمی قرار بگیرند و نتوانند یک راه روشن و منسجم را در زمینه ایمان خود پیدا کنند.
4. تفاوت با عهد عتیق: در حالی که عهد عتیق بر جدایی قومی تاکید داشت، عهد جدید بر جدایی ایمانی تاکید می‌کند. این بدان معناست که یک مسیحی می‌تواند با فردی از هر نژاد یا فرهنگی ازدواج کند، به شرطی که هر دو به عیسی مسیح ایمان داشته باشند.

ای پدر آسمانی

دعا می‌کنم تا برادر یا خواهر عزیز من، در مسیر زندگی خود، همسری ایماندار و خداترس بیابد. کسی که قلبش با قلب تو هماهنگ باشد و بتواند در کنار او در ایمان، محبت و خدمت به تو رشد کند. پروردگارا، در این راه به آن‌ها حکمت و تشخیص عطا کن. به آن‌ها کمک کن تا در زمان مناسب و به شیوه‌ای که تو می‌پسندی، با فردی که برایشان در نظر گرفته‌ای، ملاقات کنند. قلب‌های هر دو نفر را برای یکدیگر آماده ساز و رابطه‌ای را بنا بگذار که بر پایه تو، کلام تو و محبت بی‌شرط تو استوار باشد. ما ایمان داریم که تو بهترین‌ها را برای فرزندان خود می‌خواهی و برنامه‌های تو برای زندگی آن‌ها، خیر و پر از امید است.

ما دعای خود را در نام قدوس عیسی مسیح، خداوند و نجات‌دهنده خود، تقدیم می‌کنیم. آمین.

نتیجه‌گیری نهایی

بر اساس آموزه‌های صریح کتاب مقدس درباره ازدواج بین‌ ادیان در مسیحیت، ازدواج با فردی از دین دیگر برای یک شخص مسیحی مجاز نیست. هدف این دستور، نه ایجاد تعصب و جدایی، بلکه محافظت از ایمان و ایجاد یک زندگی مشترک هماهنگ و متمرکز بر خداست.

این انتخاب، یک تصمیم شخصی نیست، بلکه یک تصمیم ایمانیست که بر اساس اصول و آموزه‌هایی است که برای سعادت و رشد روحانی فرد و خانواده او طراحی شده‌اند.

پرسش‌های متداول