رومیان ۱۰: ۹ و قدرت نجات

در دنیایی که اغلب رسیدن به حقیقت را دشوار و پیچیده نشان می‌دهد، پیام کتاب مقدس درباره نجات به شکلی شگفت‌انگیز ساده و در دسترس همگان است. برخلاف تصورات رایجی که نجات را وابسته به انجام اعمال سخت، تلاش‌های بی‌پایان یا مناسک پیچیده می‌دانند، کلام زنده خدا راهی روشن و مستقیم را برای هر کسی که به او ایمان بیاورد، فراهم کرده است.

این سادگی و وضوح، نه تنها بار سنگینی را از دوش انسان برمی‌دارد، بلکه به او این اطمینان را می‌دهد که فارغ از گذشته و شرایطش، می‌تواند به نجات و زندگی ابدی دست یابد.

یکی از مهم‌ترین آیات در این زمینه:

• رومیان ۱۰: ۹ «که اگر به زبان خود اعتراف کنی «عیسی خداوند است» و در دل خود ایمان داشته باشی که خدا او را از مردگان برخیزانید، نجات خواهی یافت.»

این یک آیه به تنهایی دو عمل اساسی را ترسیم می‌کند که سنگ بنای ایمان مسیحی هستند: اعتقاد قلبی و اعتراف زبانی. در این مقاله از پیدایش به بررسی بیشتر رومیان ۱۰: ۹ می‌پردازیم. با ما همراه باشید.

اهمیت عمیق اعتقاد قلبی

بخش دوم آیه ۱۰:۹ رومیان: «…و در دل خود ایمان داشته باشی که خدا او را از مردگان برخیزانده است.» این ایمان، سنگ بنای نجات است.

در متون باستانی یونانی و عبری، «دل» تنها یک عضو فیزیکی نیست، بلکه مرکز تفکر، احساسات و اراده یک شخص محسوب می‌شود. بنابراین، «ایمان قلبی» به معنای یک پذیرش ذهنی ساده نیست، بلکه یک پذیرش عمیق و کامل از حقیقتیست که تمامی وجود شما را دگرگون می‌سازد. برای درک بهتر این موضوع، می‌توانید درباره the-unconditional-love-of-god-fa مطالعه کنید.

این ایمان، یک اطمینان کامل به دو حقیقت بنیادین است:

1. شخصیت عیسی مسیح: او پسر خدا، مسیح موعود و کسیست که بهای نهایی گناهان ما را پرداخت.
2. کار عیسی مسیح: او بر روی صلیب جان خود را فدا کرد تا ما را از گناه پاک کند و از طریق قیامش از مردگان، پیروزی خود را بر گناه و مرگ به اثبات رساند. این قیام، بزرگترین نشانه قدرت خدا و تأیید الهی بودن عیسی مسیح است.

بنابراین اعتقاد قلبی به این معناست که شما به این حقایق اعتماد کامل دارید و زندگی خود را بر اساس آنها بنا می‌کنید. این یک اعتماد مطلق به عمل کامل‌شده عیسی مسیح است، نه به توانایی‌ها یا شایستگی‌های خودتان.

اهمیت اقرار زبانی

بخش اول آیه ۱۰: ۹ رومیان می‌فرماید: «اگر با زبان خود اعتراف کنی که عیسی خداوند است…» این «اعتراف»، چیزی فراتر از یک بیان ساده کلامی است؛ بلکه یک اعلام عمومی و فعال از ایمان قلبی شماست.

اعتراف زبانی، نشانه بیرونی تحولی است که در درون شما رخ داده. وقتی عیسی مسیح را «خداوند» می‌خوانید، تنها هویت او را تأیید نمی‌کنید، بلکه زندگی خود را به حاکمیت او تسلیم می‌کنید. این اقرار، به این معناست که او حاکم مطلق و خدای شماست و شما تصمیم می‌گیرید از او پیروی کنید.

این عمل کلامی ایمان، گامی قدرتمند و روحانی است. با این کار، تصمیم شما محکم می‌شود و کلامتان با اعتقاد درونی‌تان هماهنگ می‌گردد.

چرا ایمان و اعتراف هر دو ضروری هستند؟

این دو بخش از آیه، دو روی یک سکه‌اند و از هم جدا نیستند. ایمان حقیقی در قلب به صورت طبیعی به تمایل برای اعتراف با زبان منجر می‌شود. ایمان درونی به شما شجاعت می‌دهد که حقیقت را بیان و اعتراف بیرونی شما، ایمان شما را قوی‌تر می‌سازد.

این فرآیند دو مرحله‌ای، طرح ساده خداوند برای نجات شماست. این طرح بر اساس کارهای خوب، پیشینه یا سنت‌های مذهبی شما نیست. بلکه نجات، یک معامله مستقیم و شخصی است که از طریق فیض خدا به دست می‌آید: شما هدیه نجات را با اعتماد کامل به کاری که عیسی مسیح از پیش برای شما انجام داده، دریافت می‌کنید.

کلام خدا وعده می‌دهد که با انجام این کار، «نجات خواهید یافت.» این نجات، رهایی کامل از مجازات و قدرت گناه است و شما را به یک رابطه احیاشده و ابدی با خدای زنده وارد می‌کند.

کلام آخر

رومیان ۱۰: ۹ به زیبایی مسیر نجات را خلاصه می‌کند. این یک دعوت قدرتمند از سوی خداست تا به سادگی ایمان بیاوریم و اعتراف کنیم. این آیه به ما نشان می‌دهد که محبت خدا قابل دسترس و طرح او روشن است.

با پذیرفتن حقیقت قیام عیسی مسیح در دل‌هایمان و اعلام خداوند بودن او با زبان‌هایمان، وارد هدیه باورنکردنی نجات می‌شویم، هدیه‌ای که همه چیز را تغییر داده و زندگی جدید، پر از هدف، آرامش و با یک امید ابدی به ما می‌بخشد.

پرسش‌های متداول